اونجا که احمد شاملو میگه:تکیه کلامش بود؛ فرق نمی کرد موقع سلام یا وقت خداحافظی، میگفت: « تنور دلت گرم! »معنی این جمله را بعدها فهمیدم. هرجا که از دلم مایه گذاشتم و اتفاق خوبی افتاد یاد حرفش افتادم؛ انگار تنور دلت که گرم باشد نان مهربانی اش را می خوری؛ هرچه دلت گرمتر، مهربانی ات بیشتر و روزگارت آبادتر است.